Knibbel, knabbel, knuisje...

De meeste kinderen zijn gek op hun oma. Het zal ze worst zijn dat oma in een rolstoel zit, steeds dezelfde vragen stelt of voor gek loopt met blauwig geverfd haar omdat ze maar niet wil toegeven dat ze al jaren grijs is. Dik, dun, krom of rond: oma is oma. Mijn oma, zelfs als ze een keer geen trekdrop of koetjesreep in de la heeft liggen. Het vreemde is dat zodra het om onbekende oude mensen gaat, dat uiterlijk er ineens wel toe doet. In elk geval in sprookjes. Komt er een oud vrouwtje in voor, dan is het negen op tien keer foute boel. Neem Hans en Grietje. Omdat dieren hun zorgvuldig uitgestrooide broodkruimeltjes hebben opgegeten, verdwalen ze hopeloos in het bos. Na uren en uren dwalen, zien ze in de verte eindelijk een huisje. En wat voor een!