Koploper niet zonder kopzorgen

Ik mag wel zeggen dat ik al veel bijzondere dingen heb meegemaakt in mijn leven. Zeker als een van de jongsten uit een gezin van acht. Mijn oudere zussen bemoeiden zich met alles wat ik deed: het was onmogelijk om voor je eigen behoefte op te komen. Er werd ons geleerd om te poetsen. Poetsen, poetsen poetsen… ik hield er niet van. En ik kon toch al niet aan de verwachtingen voldoen omdat ik was geboren na het overlijden van mijn ‘oh zo perfecte zusje’. Ik heb haar niet gekend maar ik werd er dagelijks aan herinnerd. Ik moest naar het kerkhof om haar graf bij te houden, dat vond ik verschrikkelijk. Dat zusje werd als een soort engel afgeschilderd en ik stond altijd in haar schaduw.