Spasticiteitsproblematiek bij niet-aangeboren hersenletsel in het verpleeghuis

De behandeling van spasticiteit in de verpleeghuissetting is een belangrijk aandachtspunt voor de samenwerking tussen de revalidatiearts en de specialist ouderengeneeskunde. Het betreft een aanzienlijk aantal patiënten met status na cerebrovasculaire schade die door spasticiteit belemmeringen en klachten ervaren. Spasticiteit kan voor de patiënten aanvoelen als lichte stijfheid, maar ook leiden tot krampen, pijn en belemmeringen in de verzorging en in het functioneren. In de benadering van spasticiteit is het van belang om systematisch te werk te gaan. Wanneer de spasticiteit zorgt voor pijnklachten, problemen bij de verzorging of moeite met bewegen, kan hiervoor een behandeling worden gestart. Dit kan op verschillende manieren, bijvoorbeeld met oefentherapie, door het dragen van een spalk (handspalk of enkel-voetorthese) of orthopedische schoen, medicijnen, shockwave of via injecties met botulinetoxine. Ter ondersteunen in de analyse en behandeling van spasticiteit kan de revalidatiearts in consult geroepen worden. Dit nascholingsartikel richt zich op hoe men dit in de verpleeghuissetting en in samenwerking met de revalidatiearts kan aanpakken.