Zorgkringen van toen, nu en straks

Specialisten ouderengeneeskunde vragen zich sinds hun erkenning in 2009 af welke rol zij spelen in het zorgen van mensen voor elkaar. Vroegere algemene artsen die zich vanaf 1960 tot verpleeghuisarts bekwaamden, vroegen zich bij hun erkenning in 1989 hetzelfde af. Hun ervaringen met continue langdurige systematische multidisciplinaire behandeling van steeds ouder wordende mensen in veranderende omstandigheden reflecteren op zorgkringen van toen, nu en straks. Daarom start deze vertelling bij de afbouw van bedverpleging in ziekenhuizen in 1941 en de verplaatsing ervan naar verpleeginrichtingen in het naoorlogse Nederland. Daarna volgen de medische preventie van risicofactoren van chronische aandoeningen en aansluitend de reactivering van tekortschietende zorgkringen. Toekomstig specialistisch ouderengeneeskundig denken en doen is daarbij niet vanzelfsprekend.