Opa Alp

Oude mensen in kinderboeken zijn vaak eendimensionaal. Als bij-personage zijn ze lief en wijs, zoals Oma Pluis, of juist angstaanjagend gemeen, als de heks in Hans en Grietje. Opa Alp is van een andere orde: hij is het één én het ander. En hoewel Leen Jongewaard en Hetty Blok in Mijn Opa (1967) duidelijk een opa van de eerste categorie bezingen, denk ik bij het horen van dat lied altijd onwillekeurig aan die norse Opa Alp.